Każda terapia poprzedzona jest diagnozą. Na jej podstawie logopeda opracowuje program pracy. Dopiero znając mocne strony dziecka, Jego deficyty i potrzeby można rozpocząć terapię.
Jaka jest różnica między terapią logopedyczną a miofunkcjonalna?
Terapia logopedyczna ma na celu usprawnienie funkcji komunikowania się. W dużym uproszczeniu - opiera się na deficytach mowy. Najczęściej związana jest z brakiem bądź nieprawidłową realizacją głoski. Dotyczy także: opóźnionego rozwoju mowy, afazji, komunikacji alternatywnej, jąkania, nosowania, mowy bezdźwięcznej, nauki wspólnego pola uwagi, wydłużenia czasu koncentracji, nauce czytania i pisania.
Natomiast terapia miofunkcjonalna to specjalistyczna forma terapii logopedycznej, która opiera się na pracy mięśni. Wykorzystywane są dedykowane przedmioty i urządzenia. Często terapia wspomagana jest kinesjotapingiem, elektrostymulacją bądź stymulatorami MFS.
Terapia stosowana jest w następujących zaburzeniach:
W terapii miofunkcjonalnej logopeda często współpracuje z osteopatą/ fizjoterapeutą. Dlatego, że zaburzenia mięśniowe w obrębie twarzy będą się przekładać na napięcie mięśniowe w całym ciele człowieka.
Nieprawidłowe napięcie mięśni w obszarze ustno-twarzowym może powodować wady wymowy, nieprawidłowy wzrost szczęki, przesunięcia zębów. Zakończone leczenie ortodontyczne bez wypracowania prawidłowej pozycji warg, języka oraz prawidłowego połykania będzie skutkować ponowną wadą zgryzu.